Sakrament chrztu świętego jest bramą otwierającą dostęp do wszystkich innych sakramentów. Przez chrzest wierzący zostają uwolnieni od grzechów, odrodzeni jako dzieci Boże i stają się uczestnikami życia Jezusa Chrystusa. Ponadto zostają włączeni we wspólnotę Kościoła i zaczynają uczestniczyć w jego posłannictwie.

Głównym znakiem sakramentu chrztu jest zanurzenie w wodzie chrzcielnej (obecnie najczęściej polanie wodą). Chrzcić (gr. baptizein) oznacza: zanurzać. Zanurzenie w wodzie jest znakiem zanurzenia w życie Trójcy Świętej. Jest też symbolem pogrzebania w śmierci Chrystusa, z której przez zmartwychwstanie z Nim, ochrzczony rodzi się jako nowy człowiek.

Chrzest dziecka w Norwegii

Aby ochrzcić dziecko należy umówić się z kapłanem na rozmowę nie później niż 2 tygodnie przed planowanym terminem chrztu. Należy zabrać ze sobą wypełniony i wydrukowany formularz oraz oryginał/kopię Fødselsattest dziecka.

Prawo kanoniczne stawia wymagania wobec rodziców chrzestnych. Mają to być mężczyzna i kobieta, którzy ukończyli 16 lat, byli bierzmowani, pozostają w komunii ze wspólnotą Kościoła. Chrzestni, jeżeli są spoza parafii, winni dostarczyć stosowne zaświadczenie z parafii do której przynależą. 

Chrzest dziecka w Polsce

Nie możemy zapominać o tym, że dziecko przynależy do parafii gdzie mieszka wraz z rodzicami. Dlatego aby ochrzcić dziecko w wybranej parafii w Polsce rodzice potrzebują uzyskać pozwolenie na chrzest w innej parafii. 

Osoba, która przynależy do naszej parafii a chce zostać chrzestnym/chrzestną w Polsce winna poprosić o wystawienie zaświadczenia w kancelarii parafialnej.

Spowiedź święta sprawowana jest w naszej parafii

w pierwsze piątki miesiąca (z wyjątkiem lipca i sierpnia) od godz. 18:30 (60 min.)

w pierwsze soboty miesiąca (w wyjątkiem lipca i sierpnia) od godz. 18:00 (60 min.)

w niedziele 30 min. przed Mszą Świętą. 

Można również umówić się z kapłanem w innym dogodnym terminie, zwłaszcza jeżeli penitent potrzebuje dłuższej rozmowy (+47 909 49 101 ks. Adam). 

Sakrament namaszczenia chorych udzielany jest przez biskupa bądź kapłana osobie chorej, długotrwale cierpiącej, będącej w podeszłym wieku bądź takiej, która znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci (nie tylko będąca blisko agonii ale również przed poważną operacją chirurgiczna, żołnierz przed wyjazdem na misję bojową). Można święte namaszczenie przyjmować wielokrotnie.

Nie można udzielić tego sakramentu osobie zmarłej dlatego też ważne jest aby zbytnio nie zwlekać z przygotowaniem chorego przez rozmowę i po uzyskaniu jego zgody wezwać kapłana. We wprowadzeniu teologicznym i pastoralnym czytamy: Kapłan wezwany do chorego, który już umarł, niech błaga Boga, aby go uwolnił od grzechów i przyjął litościwie do swego Królestwa; namaszczenia natomiast niech nie udziela. Jeśli istnieje wątpliwość, czy chory zmarł naprawdę, może mu udzielić tego sakramentu warunkowo. 

Udzielenie sakramentu chorych nie ma na celu – jak się potocznie sądzi – wyłącznie przygotowania człowieka na śmierć, lecz umocnienie go w jego cierpieniach. Człowiek niebezpiecznie chory potrzebuje szczególnej łaski Bożej, aby pod wpływem lęku nie upadł na duchu i podlegając pokusom nie zachwiał się w wierze. Dlatego Chrystus w sakramencie namaszczenia daje swoim wiernym, dotkniętym choroba, potężną moc i obronę. Sakrament ten udziela choremu łaski Ducha Świętego, która pomaga całemu człowiekowi do zbawienia, a mianowicie umacnia ufność w Bogu, uzbraja przeciw pokusom szatana i trwodze śmierci. Dzięki tej pomocy chory może nie tylko znosić dolegliwości choroby, ale także je przezwyciężać i odzyskać zdrowie, jeżeli to jest pożyteczne dla zbawienia jego duszy. Jeżeli jest to potrzebne, namaszczenie odpuszcza grzechy i staje się dopełnieniem chrześcijańskiej pokuty.

W sakramencie namaszczenia chorych człowiek dostępuje udziału w zbawczej męce i śmierci Chrystusa. Kościół zachęca wszystkich cierpiących, chorych i umierających, aby świadomie łączyli się z męką i śmiercią Chrystusa i w ten sposób przysparzali dobra całemu ludowi Bożemu, przyczyniając się do jego zbawienia. Sakrament ten jest niejako konsekracją chorego, aby przez swoje cierpienia skutecznie przyczyniał się do zbawiania świata oraz aby przez śmierć sam wszedł do chwały niebieskiej. Wielu teologów twierdzi, że przez sakrament namaszczenia chorych Chrystus gładzi człowiekowi, przyjmującemu go w dobrej dyspozycji, nie tylko grzechy, ale również i wszystkie należne za nie kary, dzięki czemu zaraz po śmierci przechodzi on do chwały nieba.

Sposób, w jaki udziela się sakramentu chorych.

Kapłan namaszczając chorego na czole wymawia następujące słowa:

Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego.

Na co przyjmujący sakrament odpowiada: Amen.

Po czym kapłan namaszczając dłonie olejem kontynuuje: Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie.

Chory odpowiada: Amen.

Przed przyjściem kapłana należy (w miarę możliwości) przygotować stolik przykryty białym obrusem na którym stawia się: zapalone świece, krzyż, ewentualnie wodę święconą i trochę waty (jeśli nie ma wody święconej, można użyć wody zwykłej i poprosić kapłana o poświęcenie jej). Na tak przygotowanym stoliku kapłan kładzie Najświętszy Sakrament oraz olej chorych.